RIS αντί ΙRIS: Άλλη μια ανορθογραφία!

H καμινάδα του ΙRIS είναι ένα τοπόσημο της πόλης. Όπως έλεγε – επιτρέψτε μου – ο οικοδόμος παππούς, ο Χρήστος, που είδε την Ελευσίνα το 1950 από εκεί ψηλά, η καμινάδα ανυψώθηκε με τα μέσα της εποχής από Ελευσίνιους εργάτες και άντεξε στον χρόνο, στους ανέμους και στους σεισμούς, με μικρές απώλειες.

Είναι αδιανόητο στην σημερινή εποχή η τέχνη και η επιστήμη να μην μπορούν – τάχατες – να αποκαταστήσουν αυτές τις μικρές απώλειες: το τμήμα που γκρεμίστηκε στο πρόσφατο παρελθόν μαζί με το γράμμα «Ι» το οποίο περισυνελέγη από πλανόδιους – και όχι από τον Δήμο ως κειμήλιο της ιστορίας της πόλης.

Τι θα σημαίνει – άραγε – για τις νεότερες γενιές το εναπομείναν RIS αντί για ΙRIS το οποίο επελέγη να μείνει ως έχει; Καμία βιασύνη είτε προχειρότητα δεν μπορεί να υπαγορεύσει μια τέτοια ανορθογραφία. Δεν υπηρετεί κανένα αντιληπτό σκοπό. Πόσω μάλλον, όταν το σχετικά χαμηλού κόστους έργο φέρει τον τίτλο της «αποκατάστασης»! Ποιο – άραγε – ήταν το αντικείμενο της αποκατάστασης;

Δεν υπάρχει καμία γραπτή αιτιολογία αυτής της επιλογής. Ούτε εξετάστηκε κάποια εναλλακτική λύση επανατοποθέτησης όλων των γραμμάτων σε μικρότερο ύψος. Μην μας πείτε ότι η αποκατάσταση θα επιβάρυνε υπέρμετρα το κόστος ή ότι, αν συμπεριλαμβανόταν εκ των υστέρων, θα καθυστερούσε το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων να γνωμοδοτήσει. Ήδη το έργο – δύο μήνες πριν την έναρξη του έτους φιλοξενίας του θεσμού της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας – τώρα πρόκειται να ξεκινήσει, ενώ το διπλανό έργο της αποκατάστασης των κυρίων κτηρίων του ΙRIS σπεύδει …βραδέως.

Ουδέποτε, επίσης, καταλάβαμε τον λόγο που η δημοπράτηση της καμινάδας έγινε ξεχωριστά από τα θολωτά κ.α κτήρια του ΙΡΙΣ, όταν είναι προφανές ότι είναι αδιανόητη η επίσκεψη στον χώρο χωρίς την καμινάδα απολύτως στερεωμένη και αποκατεστημένη. Πόσω μάλλον, όταν τελικά ο ανάδοχος των δύο έργων είναι – περίπου – ο ίδιος! Άλλη μια πρόχειρη θεώρηση του όλου έργου από την Δημοτική Αρχή.