Ecoeleusis Ειδήσεις και νέα για την Ελευσίνα
Σε προεκλογικό του άρθρο (21/5/2019) με τίτλο «Παραλία Ελευσίνας» στην ιστοσελίδα laikisyspeirosi-eleusinas.webnode.gr [εδώ] ο υποψήφιος Σύμβουλος της Λαΐκής Συσπείρωσης Ελευσίνας – Μαγούλας κ. Νίκος Τσοπελάκης, ανάμεσα σε άλλα, παραθέτει υστερόγραφο στο οποίο, αναφερόμενος σε εμένα, εξαπολύει ανιστόρητες κρίσεις με τις οποίες παραχαράσσεται η διαδρομή των γεγονότων που θέλει να σχολιάσει μη προσκομίζοντας ούτε ένα επιχείρημα. Με το άρθρο μας αυτό αποδίδεται η οφειλόμενη απάντηση στον αρθρογράφο.
ΙΡΙΣ – ΕΛΑΙΟΥΡΓΙΚΗ
Το 1989 η Δημοτική Παράταξη, στην οποία ανήκε ο καταγγέλλων εμένα, υπερψήφισε με 2 ψήφους (έχουν διατελέσει Δήμαρχοι της πόλης) την πρόταση τροποποίησης του Ρυμοτομικού Σχεδίου στην περιοχή ΕΛΑΙΟΥΡΓΙΚΗ – ΙΡΙΣ με σκοπό την χωροθέτηση συγκροτήματος Εργατικών Κατοικιών που ήταν αίτημα του Εργατικού Κέντρου. Μάλιστα, το Δημοτικό Συμβούλιο καθόρισε με την απόφασή του αυτή και όρους δόμησης ενώ ζήτησε την διατήρηση μερικών κτηρίων για την στέγαση δραστηριοτήτων κοινωφελούς ή πολιτιστικού χαρακτήρα. (Αρ. Απόφασης ΔΣ 100/17.5.1989).
Παρόμοια απόφαση ελήφθη και το 1990 (Αρ. 1/3.1.1990) αλλά και το 1999 (Αρ. 130/3.5.99) όταν υπερψηφίστηκε από την νέα Δημοτική Παράταξη στην οποία ανήκε ο κ. Τσοπελάκης, η πρόταση του ΟΕΚ για την τροποποίηση του Ρυμοτομικού, πάλι με 2 ψήφους, όταν πλέον οι μπουλντόζες είχαν ισοπεδώσει τα 2 συγκροτήματα της Ελαιουργικής πλην ενός κτιρίου καθώς και τα περισσότερα κτίρια του ΙΡΙΣ! Είχε μεσολαβήσει η αγορά από τον ΟΕΚ ολόκληρης της ΕΛΑΙΟΥΡΓΙΚΗΣ και του ΙΡΙΣ συνολικής έκτασης 32 στρ. Το 2001 μάλιστα εκδίδονται εσπευσμένα και οι πρώτες οικοδομικές άδειες χωρίς να έχει υλοποιηθεί η αλλαγή της χρήσης γης από βιομηχανική σε οικιστική.
Τι είχε συμβεί τελικά; Δήμος και Εργατικό Κέντρο ζήτησαν από τον OEK να αγοράσει τους χώρους προκειμένου να εγκαταστήσει συγκρότημα Εργατικών Κατοικιών κατεδαφίζοντας τα κελύφη των βιομηχανικών κτιρίων προκαλώντας ανήκεστο βλάβη σε αυτό που αρκετοί μέσα στην πόλη ονομάζαμε βιομηχανικό αρχαιολογικό χώρο.
Μέσα στην δωδεκαετία 1989 -2001 θα περίμενε κανείς να σηκωθεί πολύ σκόνη και να χυθεί πολύ «αίμα» για την προάσπιση του χώρου από την «καταστροφή». Μήπως μπορεί να επικαλεστεί ο τιμητής μας έστω και μια δημόσια ενέργειά του για το θέμα ή ενέργεια συλλογικότητας στην οποία ανήκε; Μήπως μπορεί να μας προσκομίσει έστω και ένα άρθρο για ενημέρωση των πολιτών; Μήπως μπορεί να μας θυμίσει κάποια διαμαρτυρία όταν οι μπουλντόζες κατεδάφιζαν τα 2.500 τ.μ της νεότερης Ελαιουργικής στον τέλος της Αφών Μουρίκη; Μήπως ένα σχόλιο ή δήλωση σε κάποια εφημερίδα «Να μην κατεδαφιστεί η μνήμη» πριν αυτό συμβεί; Μήπως στα εκλογικά προγράμματα των μεγάλων συνδυασμών υπήρξε κάποια παρότρυνση αποτρεπτική των μελλούμενων; Μήπως πριν τις εκλογές του 2002 δεσμεύτηκε ή ζήτησε κάποια Δημοτική παράταξη αριστερή ή δεξιά ή κεντρώα ότι εκεί πρέπει να γίνει πάρκο; Αν υπάρχουν τέτοια τεκμήρια, φανερώστε τα!
Κι όμως τον δημόσιο αντίλογο στα τεκταινόμενα της δωδεκαετίας τον σήκωσαν μια μικρή Κίνηση, η ΔΗΜΟΤΙΚΗ – ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ, με όραμα και επιχειρήματα για το παράκτιο μέτωπο, αλλά και μεμονωμένοι πολίτες. Ο αντίλογος αυτός είναι αποτυπωμένος και στο τολμηρό εκλογικό της πρόγραμμα του 1990, πριν επισυμβούν τα δυσάρεστα: (Μεταξύ άλλων) «Είμαστε αντίθετοι στην λογική της κατεδάφισης. Πολύ περισσότερο, στην χωροθέτηση Εργατικών Κατοικιών στο ΙΡΙΣ. Ο βιομηχανικός αρχαιολογικός χώρος πρέπει να αντιμετωπιστεί ως ΕΝΙΑΙΟ ΣΥΝΟΛΟ κι όχι ως χώρος αποσπασματικών και αντιφατικών χρήσεων». Η αντίθεση αυτή κάθε άλλο παρά επιθυμούσε να μην γίνουν Εργατικές στην Ελευσίνα. Όμως η κατασκευή οικισμού μέσα στα βιομηχανικά κελύφη ήταν αδιανόητη και προϋπέθετε την καταστροφή τους, πράγμα απαράδεκτο, όπερ και εγένετο, δυστυχώς δίχως λαϊκή αντίδραση. Ούτε καν π.χ συζητήθηκε πριν τον ΟΕΚ η αγορά από τον ΟΣΚ για την δημιουργία του δεύτερου Τεχνικού Λυκείου που προτείναμε μέσα σε ανενεργό βιομηχανικό περιβάλλον κ.α Με διαρκείς οχλήσεις και παραστάσεις στον τότε Δήμαρχο και μετέπειτα Νομάρχη, με αναφορές και αιτήματα προς τις αρχές, με μαχητική αρθρογραφία στο περιοδικό «ΣΤΑΧΥ» ιδιαίτερα το ’96 και το ‘97. Αποτυπώσαμε και τα γεγονότα της καταστροφής των κτισμάτων, αρκετά αξιολογότερα από όσα διασώθηκαν για να τηρηθούν τα προσχήματα ( Δες την πρόσοψη της παλαιάς Ελαιουργικής απέναντι στο λιμανάκι).
Όσοι αγωνιστήκαμε για την μη καταστροφή του ΙΡΙΣ και της ΕΛΑΙΟΥΡΓΙΚΗΣ θέλαμε διατήρηση και επανάχρηση των κτισμάτων με συμβατές χρήσεις μέσα στις οποίες εννοείται ότι θα υπήρχαν και θύλακες πρασίνου. Δεν είχαμε οραματιστεί πάρκο ούτε στο ΙΡΙΣ ούτε στον ΚΡΟΝΟ, ούτε στο ΒΟΤΡΥΣ, ούτε στο ΕΛΑΙΟΥΡΓΕΙΟ. Η καταστροφή του ΙΡΙΣ και της ΕΛΑΙΟΥΡΓΙΚΗΣ είχε ήδη συντελεστεί το 1999, αν όχι 10 χρόνια πριν…
Εννοείτε ότι δεχόμαστε προσκλήσεις σε δημόσιο διάλογο – ακόμα και από κατά συρροή παραχαράκτες της τοπικής ιστορίας και ενίοτε αυτόκλητους κήνσορες – για όσα επακολούθησαν.
ΠΟΛΕΟΔΟΜΗΣΗ ΚΡΟΝΟΥ
Η πολεοδόμηση του συγκροτήματος ΒΟΤΡΥΣ – ΕΛΑΙΟΥΡΓΕΙΟΥ δεν έφερε ούτε τον κατακερματισμό του ούτε την καταστροφή του. Αν η αγορά του δεν αποτελεί προτεραιότητα μιας δίχως αρχή, μέση και τέλος Δημοτικής Αρχής είναι άλλης τάξης ζήτημα.
Το ακίνητο του ΚΡΟΝΟΥ, μετά και τις περιοριστικές για την ιδιοκτησία πολεοδομικές ρυθμίσεις – όλες – θα αποκτηθεί είτε με απευθείας αγορά, είτε με ισάξιο ακίνητο αντάλλαγμα. Η πολεοδόμηση με τις περιοριστικές της διατάξεις για την ιδιοκτησία είναι ένα εργαλείο που βοηθάει και στην αγορά και στην ανταλλαγή. Ότι κακό έχει συμβεί στον ΚΡΟΝΟ, μπορούμε να σας ξεναγήσουμε, έχει γίνει πριν την πολεοδόμηση που ούτε καν διάταγμα δεν έχει γίνει και ο ΚΡΟΝΟΣ πρέπει να σωθεί χθες. Αν σας ενοχλεί που βανδαλίζεται φωνάξτε περισσότερο από εμάς. Αν έχετε άλλο τρόπο να αποκτηθεί και μάλιστα πριν καταρρεύσει να τον ακούσουμε!
ΠΟΣΙΜΟΝ ΥΔΩΡ – ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΑΡΑΛΙΑΣ
Μπορείτε να προσκομίσετε έστω και ένα τεκμήριο που να αποδεικνύει ότι είμασταν πολέμιοι του ΠΟΣΙΜΟΥ ΥΔΑΤΟΣ και της ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΠΑΡΑΛΙΑΣ; Πάνω από δέκα κοινές παρεμβάσεις με χειροπιαστά αποτελέσματα έχουμε κάνει με την ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΑΡΑΛΙΑΣ. Δεν θα χαλάσει η διάθεσή μας αν άλλοι καταφέρουν περισσότερα από εμάς. Εξάλλου αυτό επιδιώκουμε.
ΥΓ: Εμείς ουδέποτε αποκαλέσαμε καταστροφείς όσους πίστευαν τα αντίθετα από μας. Σε αυτή την πόλη, σε κάθε πόλη, μάχη γίνεται, άλλοτε χάνουμε, άλλοτε κερδίζουμε- όχι πάντως χωρίς κόπο.
Χρήστος Χρηστάκης
